Αντιμετώπιση Ασθενών

*Υπάρχουν ισχυρά επιστημονικά στοιχεία που δείχνουν ότι η ζημία στο DNA από την ιοντιζουσα ακτινοβολία, ιδιαίτερα το σπάσιμο της έλικας του DNA, προκαλεί επιπτώσεις στην υγεία

Έχουν γίνει πολλές μελέτες ατόμων τραυματισμένων, σε μελέτες υγείας (επιδημιολογία του καρκίνου) και σε μελέτες των γενετικών αποτελεσμάτων ανθρώπινων ομάδων που ακτινοβοληθηκαν και σε αντίστοιχες έρευνες πειραματόζωων. Ένας σοβαρός τραυματισμός ιστού μπορεί να αποδειχθεί μοιραίος αλλά πιο συγκεκριμένα αποτελέσματα μπορούν επίσης να εμφανιστούν, π.χ. στον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο.
Στις χαμηλές δόσεις, ο τραυματισμός ενός ιστού δεν είναι προφανής, μερικά δε κύτταρα θα επιζήσουν της ακτινοβολίας φέροντας αλλαγές (μεταλλαγές) στο DNA τους. Μερικές από αυτές τις μεταλλαγές είναι ορατές στο χρωμοσωμικό επίπεδο και σε γενικές γραμμές, όλες οι λειτουργικές μεταλλάξεις γονιδίων μπορούν να αλλάξουν την κυτταρική συμπεριφορά. Επιπλέον, ορισμένες συγκεκριμένες μεταλλαγές που προκύπτουν στα κανονικά κύτταρα του σώματος μπορούν να οδηγήσουν σε μεταβολές των κυτταρικών ιδιοτήτων (π.χ. στον έλεγχο αύξησης) που μπορούν να συμβάλλουν, μετά από τη διάρκεια πολλών ετών, στην ανάπτυξη καρκίνου. Η πλήρης ανάπτυξη του καρκίνου είναι μια διαδικασία πολλών σταδίων και διαβαθμήσεων, που θεωρείται ότι πιθανά να απαιτεί την απόκτηση διάφορων μεταλλάξεων που είναι πιθανό να έχουν τις διαφορετικές αιτίες. Η έκθεση ακτινοβολίας ιονισμού μπορεί ο απλούστερα να αντιμετωπισθεί ως μια από αυτές τις συμβάλλουσες αιτίες του καρκίνου. Ένας πρόσθετος παράγοντας επαυξημένης σπουδαιότητας είναι η επιρροή των διαφορών αυτών στην γενετική ανασύνθεση του DNA και έτσι στον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου εξ ακτινοβολίας, σε μια συγκεκριμένη περιοχή, μια γνώση που μας είναι πολύ πτωχή και περιορισμένη.
Ένα σημαντικό ζήτημα, στην αντιμετώπιση όλων των επιπτώσεων από την ακτινοβολία στην υγεία, είναι η κατανόηση των αμυντικών συστήματων που τα κύτταρα διαθέτουν, προκειμένου να προστατευθούν από την ακτινοβολία. Αυτοί οι μηχανισμοί περιλαμβάνουν τα κυτταρικά συστήματα πίεσης που ενεργούν για να αναγνωρίσουν τη ζημία που έχει εμφανιστεί, πρωτεϊνες που επισκευάζουν τις ζημίες στο χρωμοσωμικό DNA, τα συστήματα που προκαλούν τη θανάτωση των βαριά χαλασμένων κυττάρων και των διάφορων κυτταρικών και διαδικασιών των ιστών, που χρησιμεύουν στο να ελαχιστοποιήσουν την πιθανότητα ότι τα κατάλληλα αλλοιωμένα κύτταρα θα ολοκληρώσουν την πολυφασική μετάβαση στον καρκίνο